Samsett hlutfall
Aðalmælikvarði á afkomu vátryggingafélaga er samsett hlutfall og er yfirleitt átt við nettóhlutfall eftir að tekið hefur verið tillit til endurtrygginga. Lagt er þá saman eigið tjónshlutfall og kostnaðarhlutfall. Eigið tjónshlutfall er eigin tjón deilt með eigin iðgjöldum en þá er bæði búið að draga frá tjónakostnað sem fellur á endurtryggjendur frá tjónum og kostnað vegna endurtrygginga frá iðgjöldum. Kostnaðarhlutfall er kostnaður sem fellur á vátryggingastarfsemina deilt með eigin iðgjöldum.
Í sögulegu og alþjóðlegu samhengi hefur samsett hlutfall verið hátt á Íslandi. Undantekning frá þessu eru undanfarin ár þar sem hlutfallið hefur verið að meðaltali undir 100%. Á Norðurlöndunum hefur samsetta hlutfallið sl. 20 ár verið um eða undir 90%. Segja má að þar hafi myndast samhljómur um að vátryggingastarfsemin eigi að standa undir rekstri félaganna þannig að þau þyrftu minna að reiða sig á afkomu fjárfestinga til að skila eðlilegri arðsemi.
Samsett hlutfall hækkar gjarnan á tímum verðbólgu þar sem verðlag hækkar frá því að iðgjöld eru greidd þar til bæta þarf tjón. Til þess að bregðast við þessu fjárfesta vátryggingafélög gjarnan í verðtryggðum verðbréfum sem þá skila hærri fjárfestingatekjum þegar verðbólga eykst. Það helst því oft í hendur að þegar afkoma af vátryggingum er slök skila fjárfestingar góðri afkomu. Það sama á við þegar mikill hagvöxtur er í þjóðfélaginu, þá eykst tjónatíðni t.d. vegna meiri umferðarþunga og samsetta hlutfallið hækkar. Í örum hagvexti eykst virði hlutabréfa og þar með afkoma fjárfestinga vátryggingafélaganna.
Markmið TM er að samsetta hlutfallið sé til lengri tíma undir 95% en lögð hefur verið áhersla á að bæta aðferðir í verðlagningu, áhættumati, endurtryggingum og almennum rekstri. TM hefur síðustu ár lagt mikla áherslu á að nýta nýjar tölfræðilegar aðferðir sem m.a. fela í sér greiningu á þekktum áhættuþáttum eins og aldri, fjölskyldusamsetningu og búsetu vátryggingataka til að bæta áhættutöku og verðlagningu.
